انسان موجودی اجتماعی است که در زندگی اجتماعی سعی دارد برخی از وجهه های فردی خود را بروز دهد. گاهی در تنهایی و انزوا و گاهی در میان انبوه جمعیت به عنوان عنصری از یک جامعه ی انسانی عمل می کند. جنبه ی اجتماعی انسان تنها با ارتباط و تعامل با دیگران معنی می یابد؛
فارق از مسائل جنسیتی هر فردی چنانچه به اشتباهات گذشته خود پی برده باشد ، و پذیرفته باشد که اعمالی که انجام داده اشتباه است خود گامی مثبت در خودداری از تکرار آن است ، هیچ فرقی ندارد چه پسر و چه دختر ، همه ماها در دوران جوانی اشتباهاتی داشته ایم و گناهانی مرتکب شده ایم و البته به هیچ وجه جایز نیست که گناهان خود را برای دیگران افشاء کنیم اگر به معنای واقعی متوجه گناهان خود شده و به درگاه خداوند توبه کرده باشیم کافیست و نباید آنها را برای دیگران مطرح کنیم